Странице

недеља, 2. јун 2013.

Азил за хомосексуалце

380 квадрата у строгом центру Београда добило је прилично чудну сврху и намену. Неће овде бити отворен нити вртић нити колективни центар за прихват интерно расељених лица са Косова и Метохије, ни студентски дом, ни студентска ментза ни народна кухиња. Наравно нико овакве ствари није ни очекивао, из разлога што се у нашој Србији о оваквим пројектима већ дужи низ година уопште ни не размишља. Тако да нам није много ни жао што свега тога нема у довољним количинама. Међутим када сам чуо да се у центру града отвара азил за хомосексуалце, просто сам пожелео да се у том простору ако већ неможе ништа паметније, отвори макар једана велика самопослуга.

Овакав азил ће заузимати простор али и трошити наш новац. Не називам га азилом из неке зле намере већ из разлога што то никако не може бити ништа друго осим тога што јесте. Ако ће испред објекта стално бити паркирана интервентна, онда се ипак ради о чуваном простору односно азилу или сигурној кући. Незнам шда више да вам кажем, и сами сте сведоци бесмисленог света у коме живимо. Сада смо принуђени да дајемо свој новац групи људи која је из неког разлога изашла из својих станова и почела да нам говори о својим сексуалним склоностима и афинитетима. А нас то нити је занимало, нити нас је ко питао да ли нас занима. Били ви против тога или не. Чинило вам се то настраним или симпатичним, морам да приметим да није лепо трошити новац грађана на испуњавање жеља групе људи док се остали боре за задовољење основних животних потреба као што су кров над главим, право на рад или на исхрану.

Тако да бих вам саветовао да ипак нешто покушате да промените. Потпишите петицију за отварање неке веће самоуслуге. Држава нек да у закуп овај простор некој трговачкој компанији на 99 година по цени од 1 динар. Држава нек их ослободи плаћања комуналија. На овај начин отворићемо двадесетак радних места.

Извор информација - ДвериСрбске

Нема коментара:

Постави коментар